Ruim veertig vrolijke verhalen, die de lezer zullen boeien tot de laatste bladzijde.
Verhalen, op waarheid geënt en verteld op een humoristische manier.
-
- Auteur: Jansens
- Initialen : (Herman)
- Titel : Met de kippendokter op stap.
- Uitgever: de Groot – Goudriaan 1973 ISBN, — 214 pagina’s, geïllustreerd met een aantal zwart-wit tekeningen. Omslag: kleurentekening door Gerrit Neven.
- Flaptekst of samenvatting : Ruim veertig vrolijke verhalen, die de lezer zullen boeien tot de laatste bladzijde.
Verhalen, op waarheid geënt en verteld op de humoristische manier, die de schrijver eigen is. Verhalen ook die leerzaam zijn, omdat veel informatie wordt verschaft. Verhalen die een wonderlijke combinatie vormen van ernst en luim.
6. Recensie –
7. Praktijk -anekdotes van de hoofdpersoon, Gijs van Pijkeren genaamd, werkzaam als . dierenarts/’pluimveespecialist’ in dienst van een veevoeder bedrijf.
8. Naoorlogse periode.
9. Voornamelijk midden en oosten van het land
19. Pluimvee bedrijven en bedrijfjes ; klanten van de veevoederfabrikant.
11. Medicatie veelal door toevoegingen aan het voer. Soms biergist en/of Ook wordt af en toe nog een individuele kip behandeld.
12. Blz 151: Gijs verschiet per dag zo’n vijfhonderd tot duizend kleine witte pilletjes met een soort revolver. De kuikens worden gevangen, men reikt ze Gijs aan en dan neemt hij de geladen revolver en de dieren krijgen één voor één hun beurt. Een is genoeg. De pil lost dan op en komt dan in de lichaamssappen terecht en de gevolgen blijven niet uit. Door deze ingreep ontstaat een krachtige groei.
13. Wordt aangesproken met meneer of dokter. Bedrijfsbezoek wordt schriftelijk aangevraagd, per briefkaart!
14. Eigenaren spreken veelal in dialect en worden nogal eens als ‘simpele lieden’ afgeschilderd.
15. N.v.t..
16. In die tijd al zeer modern, een ‘auto van de zaak’.
17. De klanten spreken dialecten, de dierenarts Nederlands.
18. De destijds gangbare therapieën. Er wordt gesproken over collegiaal overleg en een bepaalde vorm van nascholing.
19. Tijd conform.
20. Blz 131: Hij vulde een medicijnflesje, half met glycerine en verder met jodiumtinctuur, om de boer te leren, wat hij straks moest doen. Daarmee werden de pokken, een soort wratachtige uitroeiingen op de onbevederde delen van de kop, ingepenseeld. Dan konden zij genezen……
Blz. 161.: Terwijl Gijs wat sufferig zat te soezen en te mediteren kwamen steeds meer prachtige jonge witte leghorn-hennen rondscharrelen rond de ronde tafeltjes van café “Het Zwaantje”, zoekend naar tafelafval.