Boeken

Boeren Wapen, veearts in Workum Persoonlijke terugblik op de periode 1953-1988. Herinneringen waarbij de chronologie soms ver te zoeken is.

  1. Auteur: van de Zee
  2. Durk
  3. Titel : BOEREN WAPEN
  4. Durk van der Zee, 63 pagina’s, illustr:2 z/w foto’s, tekening omslag: z/w. 2007
  5. Flaptekst of samenvatting: persoonlijke terugblik op de periode 1953-1988, waarin ik als ‘veearts’ in Workum gewerkt heb. De veranderingen in de veeteelt, in het hele agrarische gebeuren en ook in de diergeneeskunde waren enorm. Uit deze episode wilde ik enkele aspecten beschrijven en ook mijn belevenissen in de praktijk. Het zijn dus herinneringen waarbij de chronologie soms ver te zoeken is
  6. recensie: –

 

Inhoud:

  1. Type boek : weergave van de praktijk werkzaamheden en enkel anekdotes gedurende het werkzame leven van de schrijver. Aangevuld met toepasselijke versjes.
  2. 1953-1988
  3. Gemengde praktijk, alle diersoorten met nadruk op rund. Verschuiving in de praktijk zoals miltvuur gevallen, de eerste keizersnede tot aan een moderne groepspraktijk, gekoppeld aan verschuivingen in de veehouderij.
  4. De apotheek aanvankelijk in de spreekkamer. Medicijnkastje naast de voordeur. Aanvankelijk euthanasie mbv strychnine.
  5. Methodes lebmaag dislocatie therapie.
  6. Sociale status komt niet te sprake.
  7. V.T.
  8. Toen de praktijkkas een keer de bodem liet zien, werd er een beroep gedaan op de kas van de ‘massa bestrijding’.
  9. Auto, boot, lopen..
  10. Zorgverlener diergezondheidszorg in brede zin.
  11. Vaak voorkomende dagelijkse werkzaamheden worden beschreven per diersoort.
  12. Conform de tijd.
  13. -Hoe komt een Amsterdamse jongen op het idee om veearts te worden?- blz. 7:Daar ik in september in dienst moest, verdween ik voor twee jaar van het veterinaire toneel.

-Blz.11.Die ontruiming bleek geen flauwekul: toen ik op 9 april weer eens in Soengoeminassa kwam, bleek de hut doorzeefd met kogels.

– blz. 16: Toen het eerste jaar om was kwam er een associatieverdrag op tafel. Het enige punt dat ik erin opgenomen kreeg, was de bepaling, dat mijn collega er op 65-jarige leeftijd mee zou stoppen. Dat bleek later wel van belang want anders washij tot zijn dood blijven practisseren

 

  • Schrijver